Μες στους καθρέπτες κατοικούν έρωτες

Ολα ξεκίνησαν μ' ένα δικό της καθρέφτη. Δεν ξέρω τι μ' έκανε να τον αγοράσω σ' εκείνο τον πλειστηριασμό. Από τότε άρχισα ν' ακολουθώ τα ίχνη του άντρα που την αγάπησε πέρα κι απ' το θάνατο. Ταξίδευα, άλλοτε με τ' αυτοκίνητό μου, άλλοτε με τ' όχημα του χρόνου. Πήγα στη Χαλκιδική, παραβίασα το άβατο στο 'Αγιο 'Ορος κι από κει βγήκα στην άλλη διάσταση. 'Εφτασα μέχρι τον Παράδεισο και την πύλη του έρωτα. Εκεί συνάντησα τη ζωή του και την περπάτησα. Ο Ιωακείμ Παπαοικονόμου ήταν ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Μόνο που, όταν έχασε για πάντα τη γυναίκα του, δεν άρχισε μαι καινούρια ζωή ούτε πέθανε. 'Εζησε για εκείνη και της αφιέρωσε τα υπόλοιπα είκοσι χρόνια που του απέμεναν. Ξεκίνησε στα πενήντα τέσσερα χρόνια του, με αναπηρία στο αριστερό χέρι και χωρίς καμιά γνώση όσον αφορά την τεχνική του μαρμάρου, να φτιάχνει την τελεταία της κατοικία. Το αποτέλεσμα; 'Ενα εκπληκτικό έργο τέχνης, με ψηφιδωτά και ανάγλυφες παραστάσεις από τη ζωή τους. 'Οταν το ολοκλήρωσε, πήγε να τη συναντήσει. Τώρα κοιμάται δίπλα της, εκεί, στο Νεκροταφείο του Βύρωνα.